ธุรกิจมีซีซั่น...ต้องทำอย่างไร ตอน3

ตอนที่แล้วเล่าว่าธุรกิจที่พักแรมหลายแห่งในเชียงคานรับมือกับฤดูนักท่องเที่ยวหนาแน่นกับเบาบางอย่างไรไปแล้ว ตอนนี้จะเล่าให้ฟังว่าแล้วธุรกิจอื่นทำอย่างไร

บรรยากาศชิลล์ที่เชียงคาน

ไปเชียงคานคราวนี้ได้พักอยู่หลายคืน ทำให้มีโอกาสพูดคุยกับผู้ประกอบการอยู่หลายราย น้องผู้หญิงที่ทำธุรกิจขายของที่ระลึกเล่าว่าช่วงหน้าโลว์ซีซั่นก็จะเตรียมหาไอเดียใหม่ๆ ออกแบบสินค้าใหม่ๆให้ฉีกแนวและทันสมัยถูกใจนักท่องเที่ยว เตรียมหาวัสดุและผลิตสินค้าไว้ให้ได้จำนวนมากพอ เพราะในฤดูหนาวที่นักท่องเที่ยวมากันเยอะๆนั้น แม่ค้าไม่มีเวลาผลิตเพิ่มเลย และพวกเขาก็เปิดร้านในหลายทำเลซะด้วย เช่น ในเวลากลางวันก็จะไปออกร้านแถวแก่งคุดคู้ ตอนเย็นถึงค่ำก็จะมาที่ถนนคนเดิน ทำอย่างนี้ทุกวันไม่มีเวลาคิดอย่างอื่นเลยนอกจากขายแล้วก็ขาย

ธุรกิจมีซีซั่น...ต้องทำอย่างไร ตอน2

ในตอนที่1 เราตั้งโจทย์ไว้ว่าถ้าธุรกิจโรงแรมเรามีฤดูกาลเราจะทำอย่างไร?

มุมสวยหน้าร้านให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูป

สิ่งที่เป็นไปได้ที่สุดก็คือทำธุรกิจให้หลากหลายขึ้น เช่น เปิดร้านอาหาร ร้านกาแฟ มีมุมขายสินค้าที่ระลึก เพื่อสร้างรายได้เพิ่ม โดยเฉพาะในกรณีที่อยู่ในทำเลที่นักท่องเที่ยวต้องเดินผ่าน ที่ถนนริมโขง อ.เชียงคาน มีร้านฮิบๆอยู่หลายร้านที่ทำพร็อพเก๋ๆให้นักท่องเที่ยวได้ถ่ายรูป โดยติดชื่อร้านไว้ในฉากนั้นด้วย ทันทีที่นักท่องเที่ยวอัพโหลดภาพขึ้นเฟซบุ๊คก็เท่ากับได้โปรโมทสถานที่ไปในตัว และด้วยความเก๋ของสถานที่นั้น หลายคนก็อดไม่ได้ที่จะซื้อของที่ระลึกหรือซื้อขนม เครื่องดื่มติดมือไปด้วย หากเมื่อยแล้วก็นั่งพักพร้อมถ่ายรูปเท่ห์ไปซะด้วยเลย

ธุรกิจที่มีซีซั่น...ต้องทำอย่างไร?

หากต้องทำธุรกิจที่มีฤดูกาลจะเตรียมตัวอย่างไร

ธุรกิจโรงแรมเป็นหนึ่งในธุรกิจที่มีความเปลี่ยนแปลงมากขึ้นกับฤดูกาลท่องเที่ยว ในหน้าไฮซีซั่น มีลูกค้าต้องการห้องพักมากจนเกินกว่าที่โรงแรมจะมีห้องพักให้บริการ ในฤดูโลว์ซีซั่นก็มีห้องพักล้นเกินความต้องการของนักท่องเที่ยว หากเป็นผู้ประกอบการจะทำอย่างไรดี

ปรับเงินเดือนให้โดนใจ

ใกล้สิ้นปีทีไรหนีไม่พ้นต้องปรับขึ้นเงินเดือน

พนักงานตั้งตารอประกาศปรับค่าแรงเพิ่มขึ้นและบางคนก็หวังว่าจะได้โบนัสสิ้นปีด้วย สำหรับบริษัทขนาดเล็กก็อาจทำการประเมินผลแบบง่าย เช่น การพูดคุยกันระหว่างผู้จัดการกับหัวหน้างาน หากจำนวนเงินที่ขึ้นให้สมน้ำสมเนื้อ ผู้ให้พอใจและหัวหน้างานเห็นว่าพอสมควรก็สามารถประกาศให้พนักงานทราบได้เลย

KISS ทำให้ง่าย

คนเป็นเถ้าแก่ชอบทำอะไรด้วยตนเอง

KISS ทำให้ง่าย

หลายคนคิดว่าเจ้าของกิจการต้องดูแลการเงินเอง คิดเงินเดือนเอง จ่ายคอมมิชชั่นเอง เพราะเรื่องเงินๆทองๆเป็นเรื่องสำคัญ หวงห้ามไว้ให้เฉพาะเถ้าแก่ทำเท่านั้น

SMEs จะกอบกู้ตนเองจากวิกฤตอย่างไร?

SMEs จะกอบกู้ตนเองจากวิกฤตอย่างไร?

ขอมอบดอกไม้เป็นกำลังใจ

ผู้ประกอบการรายเล็กๆที่ประสบภัยในขณะนี้ไม่ว่าจะโดยทางตรง เช่น น้ำท่วมโรงงาน เครื่องจักรจมน้ำ หรือประสบภัยทางอ้อม เช่น ขาดสินค้าวัตถุดิบ ยอดสั่งสินค้าลดลงฮวบฮาบ หรือไม่มีสินค้าหลักมาจำหน่าย เป็นต้น จะทำอย่างไรในภาวะเช่นนี้ 

ความไม่พอใจของลูกค้าที่เกิดจากลูกค้ารายอื่น

เคยรู้สึกไม่พอใจร้านอาหารหรือโรงแรมเพราะลูกค้าคนอื่นน่ารำคาญไหมค่ะ

ผู้ประกอบการส่วนมากจะพยามให้บริการดีที่สุดเพื่อให้ลูกค้าประทับใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งร้านอาหารหรือโรงแรม ซึ่งมักจะสร้างบรรยากาศในร้านด้วยการตกแต่ง่ในสไตล์ที่เหมาะสม พนักงานสวมเครื่องแบบที่เข้ากับธีมของร้านหรือโรงแรม และแน่นอนก็ต้องให้บริการอย่างดีที่สุดด้วยเพื่อให้ลูกค้าประทับใจ

ความกดดันของ SMEs

ความกดดันของ SMEs มาจากไหนได้บ้าง?

หลายคนที่อยากเป็นผู้ประกอบการ มักเห็นภาพสวยงาม ความสำเร็จ ความร่ำรวย และความสะดวกสบายของผู้ประกอบการมากกว่าความเหน็ดเหนื่อยและความกดดัน

แ ร ง ก ด ดั น ข อ ง ผู้ ป ร ะ ก อ บ ก า ร 

ครั้งนี้อยากจะเขียนเรื่องความกดดันของผู้ประกอบการบ้างเพื่อที่มือใหม่หลายๆคนจะได้เผื่อใจไว้ก่อนว่าต้องเจอกับอะไรบ้างเมื่อก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ประกอบการ

ทำไม SMEs ต้องมีแผนฉุกเฉิน?

ทำไม SMEs ต้องมีแผนฉุกเฉิน?

ธุรกิจขนาดเล็กหรือ SMEs มีพนักงานไม่มาก แต่ละคนก็ทำหน้าที่หลากหลาย หากมีเหตุฉุกเฉินก็อาจจะไม่แน่ใจว่าต้องทำอะไรบ้าง ดังนั้นการมีแผนฉุกเฉินจึงเป็นเรื่องจำเป็นอย่างมาก เพราะทุกคนจะได้รู้ว่าตัวเองต้องทำหน้าที่อะไร อย่างไร และได้มีโอกาสลงมือปฏิบัติจริง เมื่อมีแผนแล้วก็มีความจำเป็นต้องซ้อมด้วย คล้ายกับการซ้อมแผนหนีไฟนั่นเอง

พ่อค้า (ต้อง) หัวใส

พ่อค้า (ต้อง) หัวใส

ในช่วงวิกฤตแห่งอุทกภัยและสารพัดภัยขณะนี้ ทำให้หลายคนตกงานฉับพลัน ขาดรายได้ทันที หลายคนยังรอความช่วยเหลือ แต่หลายคนลุกขึ้นมาหารายได้พิเศษ บางคนรับจ้างขับเรือ บางคนรับจ้างขนย้ายของ บางคนก็หาสินค้าร่วมสมัยมาขาย เช่น ทรายบรรจุถุง  อิฐบล็อก ผ้าพลาสติกคลุมรถ ถังเก็บน้ำขนาดใหญ่ ผู้เขียนขอชื่นชมในความอุตสาหะของคนเหล่านี้ที่ไม่ปล่อยให้โอกาสผ่านไปเฉยๆ ความจริงการหารายได้เสริม ที่กล่าวมาก็ไม่ต่างจากการขายกระทงในเทศกาลลอยกระทง ขายดอกกุหลาบในวันวาเลนไทน์ การทำธุรกิจตามเทศกาลเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากทีเดียว เห็นไหมหล่ะ อยากเป็นพ่อค้าก็ต้องหัวใส!

ความดุเดือดของ Social Media

ความดุเดือดของ Social Media

ภาพจาก inspir-ion.com

ในช่วงสัปดาห์แห่งการลุ้นระทึกของสภาวะน้ำท่วม Social Media มีบทบาทอย่างมากในการรายงานข่าวการอพยพของผู้ประสบภัย การช่วยเหลือผู้เดือดร้อน และการเตรียมตัวของคนที่กำลังจะประสบภัย ข้อความที่ส่งผ่าน Facebook และ Twitter มีภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวแนบมาด้วย ยิ่งทำให้เราสามารถเกาะติดสถานการณ์ต่างๆได้เร็วมากกว่าการรายงานข่าวผ่านโทรทัศน์เสียอีก

ลดต้นทุน...เพิ่มกำไร...ไม่เสียภาพพจน์

ล ด ต้ น ทุ น. . . เ พิ่ ม ก ำ ไ ร 

การเดินทางขึ้นเหนือเมื่อไม่นานมานี้ ผู้เขียนพบร้านอาหารในรีสอร์ท  5 ดาว นำแก้วแถมจากเหล้ามาเสริฟน้ำดื่มให้ลูกค้า ซึ่งเป็นเรื่องที่พลาดอย่างไม่น่าให้อภัย จริงอยู่ว่าการนำสิ่งของที่มีอยู่แล้วมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดนั้นเป็นการลดต้นทุนแบบหนึ่ง แต่ก็แสดงถึงความไม่ใส่ใจในรายละเอียดและไม่รักษาภาพลักษณ์ของรีสอร์ทระดับ 5 ดาวด้วยเช่นกัน

เบอร์โทรฉุกเฉิน...

แจ้งเหตุด่วนเหตุร้าย 191

ศูนย์ดับเพลิงศรีอยุธยา 199

กองปราบปราม 1195

ตำรวจทางหลวง 1193

ตำรวจท่องเที่ยว 1155

ศูนย์เตือนภัยพิบัติ แห่งชาติ 1860

สถานีวิทยุชุมชน ร่วมด้วยช่วยกัน (FM96) 1677

ศูนย์จราจรอุบัติเหตุ จส.100 1137

การท่องเที่ยวแห่ง ประเทศไทย 1672

แจ้งเหตุประปาขัดข้อง เขตนครหลวง 1125

แจ้งไฟฟ้าขัดข้องนคร หลวง 1130

แจ้งไฟฟ้าขัดข้อง ภูมิภาค 1129

สายด่วนผู้บริโภค อย. 1556

มูลนิธิร่วมกตัญญู 0-2751-0951

มูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง 0-2226-4444

แจ้งท่อประปาแตก 1125

แจ้งไฟฟ้าขัดข้อง กฟน. 1130

กรมทางหลวง Call Center 1586

กรมอุตุนิยมวิทยา 0-2399-4568 -74

แจ้งอุบัติเหตุทางน้ำ1196

จส 100 โทร 1137

สถานีวิทยุ สวพ. 91 1644

ศูนย์ควบคุมและสั่งการ จราจร 1197

สอบถามข้อมูลเรื่อง อายัดบัตร ATM-เครดิต 1188

บริการข้อมูลทะเบียน ราษฎร์ 1548

แจ้งรถหาย ศปร.ตร. 1192

สายด่วนอุบัติเหตุ โทร. 0-2711-9161-2

สายด่วนยาเสพย์ติด โทร. 0-2350-4040

สายด่วนรถหาย โทร. 0-2711-9160

ศูนย์คุ้มครองผู้โดยสาร สาธารณะ 1584

ศูนย์ร้องทุกข์ กทม. 1555

ศูนย์อนุรักษ์ช้าง 0-2509-1200

ทีมล่าอสรพิษ (กทม.) 08-9043-8445

ศูนย์นเรนทร 1669

ศูนย์ส่งกลับและรถ พยาบาลกรมตำรวจ 1691

หน่วยแพทย์กู้ชีพ กทม. 1554

ลูกค้าหายไปไหน?

ลูกค้าหายไปไหน? ใครกันแน่...ไล่ลูกค้า? 

เมื่อกลางวันไปรับประทานอาหารเจหน้าซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อสุขภาพแห่งหนึ่ง

ลู ก ค้ า ไ ป ๆ ชิ่ ว ๆ 

เขาจัดเป็นซุ้มขายเฉพาะกิจ มีอาหารเจสำเร็จรูปให้เลือกละลานตา น่ารับประทานไปหมด
ระหว่างที่นั่งรับประทานอยู่นั้นก็ได้ยินพนักงานที่เลื้อย (คือไม่ได้นั่งแต่เอนกายราวกับนอน) อยู่ตรงนั้นตะโกนคุยกันว่าพรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของเทศกาลเจจะเก็บของเร็วแค่ไหน รีบๆตามรถให้มารับน่ะ จะไม่ทำอาหารใหม่น่ะ มีอะไรก็ขายเท่านั้น ไม่ค่อยมีคนกินหรอก กลัวกลับบ้านเย็น ประมาณนั้น ผู้เขียนเริ่มไม่แน่ใจว่าแล้วอาหารที่กำลังรับประทานอยู่นั้นทำมากี่วันแล้ว ก็เห็นบอกไม่ค่อยมีคนกิน แล้วก็ไม่อยากทำใหม่แล้ว !!

ใครว่าราชการบริการไม่ดี?

ใครว่าราชการบริการไม่ดี?

เมื่อต้องไปติดต่อกับหน่วยงานราชการในการต่อใบอนุญาติประกอบการค้าประเภทต่างๆ เป็นช่วงเวลาที่ผู้เขียนไม่ชอบเอาเสียเลย เพราะคาดเดาเอาตามประสบการณ์ว่าต้องไปยกมือไหว้ ต้องไปทำตัวลีบๆตอบคำถามมากมาย แล้วถ้าเอกสารไม่ครบ มีหวังต้องวิ่งกลับมาจัดเอกสารใหม่ แล้วเริ่มต้นนับหนึ่งในการติดต่อใหม่

แต่ปีนี้ได้ประสบการณ์ใหม่กับเขตสะพานสูงและเขตบึงกุ่ม ตื่นเต้นจนต้องนำมาเล่าให้ฟัง
เรื่องแรกคือไปกรอกใบคำขอ เขียนผิดเขียนถูก ทั้งๆที่ต้องเขียนทุกปีแต่ก็จำไม่ได้ ครั้งนี้เขตหนึ่งช่วยแก้ไขให้ อีกเขตหนึ่งพิมพ์เอกสารพร้อมกรอกข้อความให้เสร็จ เราแค่เซ็นต์ชื่อประทับตราห้างอย่างเดียว

แม่จ๋า...หนูเรียนอะไรดี?

"หนูเอ็นทรานซ์เข้าคณะxxx ตามคะแนนที่หนูได้ค่ะ"
"หนูเลือกเรียนตามที่คุณพ่อคุณแม่แนะนำค่ะ"

ประโยคคำพูดเหล่านี้ฟังดูคุ้นๆไหมค่ะ?
มีโอกาสได้คุยกับนักศึกษาปริญญาโทและพบว่าที่เธอมาเรียนการโรงแรมเพราะคุณแม่บอกว่าในอนาคตอันใกล้อยากเปิดโรงแรม

ก่อนหน้านี้เธอจบปริญญาตรี เอกภาษาฝรั่งเศส จากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ซึ่งเธอบอกว่าเลือกเอ็นทรานซ์เข้าคณะนี้เพราะเรียนสายศิลป์ภาษาตอนมัธยมปลาย เมื่อถามว่าทำไมจึงเลือกศิลป์ฝรั่งเศส เธอตอบว่าเพราะคุณแม่ คุณน้า และพี่สาว ก็เรียนศิลป์ฝรั่งเศสเหมือนกัน

แม่จ๋า...บอกหนูหน่อย

หลังจากจบปริญญาตรี เธอเป็นนักแปล เป็นล่าม และเป็นติวเตอร์สอนภาษาฝรั่งเศส ซึ่งงานฟรีแลนซ์ทั้งหมดนี้สร้างรายได้ให้เธอเป็นกอบเป็นกำ พร้อมทั้งยังมีเวลาอิสระที่จะไปเที่ยวต่างประเทศได้บ่อยๆ แต่เธอตัดสินใจเลิกเพราะเริ่มเบื่อและไม่สนุกกับการทำงานด้านภาษาอีกต่อไป เธอคิดว่าต้องกลับมาเรียนหนังสือใหม่เพื่อที่จะได้หาอาชีพใหม่ที่เธอชอบและสนุก เธอจึงไปปรึกษาคุณแม่ว่าควรเรียนอะไรดี เมื่อคุณแม่พูดถึงโรงแรมที่อยากสร้าง เธอจึงมาเรียนปริญญาโทด้านการโรงแรม

เมื่อถามเธออีกครั้งว่าแล้วถ้าเกิดได้ทำงานที่โรงแรมจริง เมื่อเวลาผ่านไปซักพักแล้วเธอเริ่มเบื่อและไม่สนุกอีก เธอจะเริ่มมองหาวิชาที่จะเรียนใหม่อีกครั้งหรือไม่ เธอนิ่งไปแล้วตอบว่าที่ผ่านมาตั้งแต่มัธยมต้น ตั้งแต่ตัดสินใจว่าจะเรียนศิลป์ภาษานั้น เธอไม่ได้คิดเองเลย เธอแค่ทำตามคนรอบข้าง และโชคดีที่เธอเรียนเก่งจึงก้าวหน้าในสาขาวิชานั้นมาตลอด ถึงวันนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า 10 กว่าปีที่ผ่านมาเธอเลือกเรียนและเลือกทำงานบนพื้นฐานอะไรกันแน่

อย่าเล่นกลกับชีวิตของตัวเอง

เรื่องนี้ก็ไม่ต่างจากการทำธุรกิจหรอกค่ะ หลายคนเปิดร้านกาแฟเพราะคิดว่าเป็นอาชีพอิสระ ผู้หญิงหลายคนฝันอยากมีร้านเบเกอรี่ ร้านหนังสือเก๋ๆซักร้าน บางคนขายเสื้อผ้าออนไลน์เพื่อหารายได้เสริม บางคนเที่ยวไปหิ้วสินค้าจากต่างประเทศมาขาย พอถามเข้าจริงๆว่ากาแฟพันธุ์อะไรดีที่สุดในโลก คัพเค้กที่เก๋ไก๋นั้นมีจุดเริ่มต้นมาจากอะไร หนังสือที่ขายดีในร้านเก๋ๆนั้นเป็นหนังสือแนวไหน เสื้อผ้าที่คนทำงานซื้อส่วนมากสีอะไร สินค้าต่างประเทศที่คนไทยซื้อมากที่สุดคืออะไร กลับตอบไม่ได้ เพราะเปิดร้านเหล่านี้ตามที่คนอื่นเขาเปิดๆกัน ไม่ได้เริ่มมากจากการถามตัวเองว่าจริงๆแล้วชอบอะไรกันแน่ แล้วจะมีแรงขับเคลื่อนให้ธุรกิจที่ทำอยู่นั้นสำเร็จได้อย่างไร

สำหรับผู้ที่กำลังมองหาธุรกิจใหม่ หรือกำลังจะเปลี่ยนอาชีพ เปลี่ยนสายงาน ลองนั่งนิ่งๆให้เวลาตัวเองซัก 2-3 ชั่วโมง ถามตัวเองอย่างจริงใจว่าชอบทำอะไรกันแน่ มีความรู้ความสามารถอะไร ทำอะไรได้ดี รู้ไหมว่าเจ้าของธุรกิจต้องทำอะไรบ้าง ต้องมีทักษะอะไรบ้าง หากมีอุปสรรคระหว่างทางจะรับมืออย่างไร ใช้เวลากับคำถามเหล่านี้ให้มาก ชั่งน้ำหนักดูระหว่าความเป็นไปได้และความชอบให้ดี คุณจะได้คำตอบดีๆให้อนาคตตัวเอง ดีกว่าผ่านไป 10 ปีเหมือนกรณีนักศึกษาที่เล่ามา แล้วพบว่าไม่มีความสุขเพราะไม่ใช่สิ่งที่อยากทำ

โอกาสหน้าจะเล่าถึงการเลือกสิ่งที่ใช่ ทำในสิ่งที่ชอบ สำหรับนักธุรกิจทุกคนค่ะ

การขายที่ล้ัมเหลว

ผู้อ่านหลายท่านคงจะมีประสบการณ์ถูกเปิดการขายและก็กลายเป็นลูกค้าไปอย่างง่ายดายใช่ไหมค่ะ
แต่ก็ยังมีอีกหลายกรณีที่ท่านปฏิเสธการซื้อ...ทำไมหล่ะค่ะ

พ นั ก ง า น ข า ย

Danaiya Inspire จะเอาประสบการณ์ตัวเองเป็นที่ตั้งน่ะค่ะ แล้วบอกว่าอะไรบ้างที่ทำให้ปฏิเสธการซื้อสินค้านั้น

ตัวสินค้า:-
1) ไม่เป็นที่ต้องการ ไม่มีความจำเป็น
2) หีบห่อดูไม่น่าเชื่อถือ หรือลองใช้แล้วเห็นว่าเปราะบาง ไม่ทนทาน
3) ราคาสูงเกินไป

ตัวพนักงานขาย:- 
1) หากมีการนัดหมายล่วงหน้า แล้วพนักงานขายผิดนัด
2) เมื่อพบกัน พนักงานขายสนใจแต่จะเสนอขาย โดยไม่สนใจคนซื้อว่าพร้อมฟังหรือไม่
3) ยกย่องว่าสินค้าตนเองดีเลิศ สินค้าที่เรามีอยู่ไม่ดีขนาดเทียบกันไม่ได้
4) โจมตีคู่แข่งมากเกินงาม
5) ยัดเยียดขาย พยามปิดการขายจนน่าเกลียด
6) ไม่ยืดหยุ่น ในกรณีที่คนซื้อสนใจแต่ไม่ต้องการซื้อปริมาณมาก
7) ไม่รู้จริง ไม่สามารถตอบคำถามที่เกี่ยวกับสินค้านั้นได้ และเฉไฉไปเรื่องอื่น
8) พนักงานขายไม่มีความน่าเชื่อถือ ซึ่งเห็นได้ชัดจากบุคลิกภาพ การพูดจา เป็นต้น

เห็นไหมค่ะว่าผู้ซื้อมีเหตุผลมากมายที่จะไม่ซื้อสินค้านั้น และส่วนมากมาจากพนักงานขายนั่นเอง
หากผู้ประกอบการต้องการประสบความสำเร็จในธุรกิจ ต้องสร้างพนักงานขายที่มีคุณสมบัติดีงามก่อน
จากนั้นจึงฝึกฝนเรื่องการนำเสนอสินค้า ความรู้ในสินค้า และศิลปะการปิดการขาย ก่อนให้พนักงานของท่านออกตลาดไปพบกับลูกค้า เพราะเมื่อไม่สามารถปิดการขายได้และลูกค้าเสียความรู้สึก ไม่ชอบพนักงานขายของท่านเสียแล้ว ก็เท่ากับท่านเสียโอกาสไปแล้ว 1 ครั้งและอาจไม่มีโอกาสได้ลูกค้าคนนั้นกลับมาอีกเลยก็ได้

ยะโสโอหัง...จะพังหรือไม่

ความยะโสโอหัง อาจหมายถึงความเท่ห์ของเจ้าของ และอาจถูกตีความว่าเป็นความเย่อหยิ่งในสายตาลูกค้า

มีโอกาสเดินทางไปชิมอาหารเจ้าอร่อยถึงจังหวัดสิงหบุรี เรียกว่าเป็นหน้าตาของจังหวัดทีเดียว เมนูเด็ดก็เห็นจะเป็นจำพวกปลาน้ำจืดต่างๆ ยอมรับว่ารสชาติเด็ดขาด อร่อยทุกจาน เรียกว่าถ้าได้ลองชิมแล้วหล่ะก็ไม่ผิดหวังทีเดียว

เนื่องจากเราเดินทางกันเป็นหมู่คณะ เจ้าของร้านเดินมารับถึงรถบัสเลยทีเดียว พอเข้ามาในร้านเจ้าของก็ประกาศท้าทายด้วยความสนุกสนานว่า "ถ้าไว้ใจผม ไม่ต้องสั่ง ผมจัดให้เป็นชุดเลย รับรองถูกใจ" เมื่อเขาว่ามาอย่างนั้นเราก็ตามใจ จัดมาเลยก็แล้วกัน เรานั่งแยกเป็นกลุ่มเพราะที่ร้านไม่จัดโต๊ะยาว
นั่งได้ 5 โต๊ะ อาหารก็มา 5 ชุด จัดมาอลังการตามใจคนจัดจริงๆ เมื่อรับประทานกันไป เด็กๆหลายคนเริ่มอยากได้ไข่เจียว สั่งปุ๊บไม่ได้ปั๊บ เพราะเฮียแกบอกว่าต้องรอนาน สักพักเพื่อนบางโต๊ะขอสั่งเพิ่ม เฮียตอบว่าสั่งทีละจานไม่ได้ เดี๋ยวคิดเงินยาก ลงมันทั้ง 5 โต๊ะเลยล่ะกัน อ้าว...อีก 3 อย่างก็ 15 จานน่ะสิ แป๊บเดียวได้มาครบทุกโต๊ะ นั่งมองหน้ากันงงๆ ทำไมไข่เจียวสั่งแล้วไม่ได้ ทีอาหารยากๆสั่งปุ๊บได้ปั๊บ มาสนุกอีกทีตอนเช็คบิล คิดรวมกันได้ 12,470 บาท แกเขียนหมึกหนาทับมาเป็น 12,500 บาท
โอ้แม่เจ้า...คิดปัดเศษขึ้นหรือเนี่ย!!!

ความยะโสโอหังของเจ้าของร้าน เป็นเรื่องน่าสนุกขบขันในตอนแรก เรามองกันว่าเฮียแกเป็นคนมันส์ๆสนุกสนาน คงมีสไตล์ในแบบของเถ้าแก่ภูธร แต่พอผ่านไปในช่วงเวลาไม่ถึงชั่วโมงในการรับประทานอาหาร ภาพพจน์แกก็เริ่มเปลี่ยนไปในสายตาเรา ความยะโสโอหังนั้นเจือไปด้วยอาการดูถูกลูกค้าอยู่ไม่น้อย เย่อหยิ่งประเภท "ตามใจคนจัด ขัดใจคนขอ และไม่ง้อคนกิน" เลยทีเดียว

ป้ายหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวที่จ.สุโขทัย 

เปรียบเทียบกับร้านก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย ร้านตกแต่งได้เป็นธรรมชาติมากๆ เจ้าของก็ต้อนรับเราดีมากเช่นกัน ภายในร้านนอกจากขายก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย ผัดไทย ขนมเบื้องญวน ข้าวเกรียบปากหม้อแล้ว ยังขายเครื่องเงินเครื่องทองที่ออกแบบได้เก๋ไก๋ด้วย ราคาไม่ธรรมดาน่ะจะบอกให้ แหวนลงยาเรือนงามๆว่ากันถึง 7 หมื่นเลยทีเดียว เจ้าของร้านมีความอารีอารอบอย่างมาก พูดจาหวานหู อาหารช้าไปหน่อยก็ขอโทษแล้วขอโทษอีก ถึงจะขายทั้งอาหารและเครื่องทองราคาสูงแต่เจ้าของก็ทำหน้าที่เสริฟด้วย
เมื่อเราชมว่าร้านนี้คนเยอะมากเลยน่ะ เวลาบ่ายแก่ๆแล้วยังมีคนแน่นร้าน ก็ได้คำตอบที่ถ่อมตัวมากว่า "สุโขทัยมีร้านอาหารน้อยครับ ลูกค้าไม่ค่อยมีทางเลือกครับ เราก็เลยขายดีครับ" โอ้แม่เจ้า...นี่ขนาดลูกค้าไม่มีทางเลือกน่ะเนี่ย ยังใส่ใจดูแลลูกค้ากันขนาดนี้ ไม่มีความหยิ่งยะโสตรงไหนเลย อยากจะบอกว่าเครื่องประดับบนตัวเจ้าของร้านน่ะมากกว่าที่พวกเราหลายคนมีด้วยซ้ำ ที่เด็ดขาดอีกอย่างคือ ตอนเช็คบิล พวกเราทั้งคณะกินก๋วยเตี๋ยวกันหลายพันบาท เจ้าของร้านปัดเศษหลักร้อยทิ้งไปบอกว่าลดให้ที่มาอุดหนุน ชื่นใจคนกินจริงๆค่ะ

ขอให้ความนอบน้อม ความมีน้ำใจ ความเป็นผู้ประกอบการนิสัยดีของท่านเจ้าของร้านไม้กลางกรุง ส่งผลให้ท่านเจริญๆ ร่ำรวยๆ มีความสุขมากๆน่ะค่ะ

Ownership สำคัญเท่าชีวิต

ธุรกิจจะรอดหรือไม่ขึ้นอยู่กับ Ownership ของพนักงานบริการของท่าน

ขณะที่ออกมาประชุมสัญจรกับเพื่อนนักธุรกิจด้วยกัน คืนแรกพักที่โรงแรมชื่อดังริมแม่น้ำในจังหวัดพิษณุโลก โรงแรมยังสวยงามและอยู่ในสภาพที่ดีมากไม่ต่างจากที่เคยมาพักเมื่อหลายปีก่อน ต่างกันที่บรรดาผับและเธคด้านหน้าได้ปิดตัวลงแล้วทำให้โรงแรมมีความสงบและร่มรื่นน่าพักผ่อน
ขณะที่เช็คอิน ผู้เขียนถามขึ้นว่า "มีห้องเตียงเดี่ยวใหญ่หรือเปล่าค่ะ" พนักงานหน้าฟร้อนท์ตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำว่า "จองมาเตียงคู่ค่ะ" ด้วยน้ำเสียงห้วนสั้น ความรู้สึกและเสียงตอบโต้กับพนักงานคนนั้นเกิดขึ้นมากมายในใจว่า เราไม่ได้ถามว่าจองเตียงอะไรมา เพราะมากันเป็นกลุ่มใหญ่ก็เป็นไปได้ว่าจองมาแบบนั้น แต่ถามว่าโรงแรมมีห้องเตียงเดี่ยวหรือไม่ต่างหาก น้ำเสียงห้วนสั้นและไม่มองหน้าเวลาตอบทำให้เรารู้สึกไปได้อีกว่าเขากำลังไม่ใส่ใจบริการ เห็นไปได้ไกลขนาดว่าเขากำลังดูถูกเรา เขาไม่มีความสุภาพและอ่อนน้อมตามลักษณะที่พนักงานบริการควรมี วันรุ่งขึ้นขณะที่เช็คเอาท์ ได้ชำระค่าห้องด้วยบัตรเครดิต พนักงานอีกคนเอื้อมมือมาหยิบบัตรฯด้วยสีหน้าไม่พอใจ เมื่อขอใบเสร็จพนักงานคนดังกล่าวทำท่ารำคาญใจและปฏิเสธการออกใบเสร็จให้ เมื่อผู้เขียนยืนยันว่าต้องการใบเสร็จรับเงินก็ใช้ให้พนักงานอีกคนเขียนให้ด้วยน้ำเสียงที่กระแทกกระทั้น

คืนต่อมาไปพักที่โรงแรมสวยงามท่ามกลางทุ่งนา ใกล้เมืองเก่าสุโขทัย ขณะที่รถบัสกำลังจะเลี้ยวเข้าโรงแรมมีพนักงานชายวิ่งหน้าตั้งมาไกลๆทำท่าโบกรถว่าเข้าทางนี้ไม่ได้เพราะสายไฟห้อยลงต่ำ
ให้ไปเข้าอีกทางหนึ่ง จากนั้นวิ่งไปโบกรถดูทางให้ด้วยท่าทางห่วงใย ช่วยยกกระเป๋าให้ พนักงานอีกคนจัดแจงเสริฟเครื่องดื่มเย็นในภารชนะที่น่ารักพร้อมรอยยิ้มและคำพูดทักทายต้อนรับ พนักงานหน้าฟร้อนท์ดูท่าทางแล้วยังไม่ชำนาญงานมากนักแต่ด้วยน้ำเสียงและอัธยาศรัยที่สุภาพอ่อนน้อมทำให้คณะของเรายินดีที่จะรอ ขณะที่เดินไปห้องพัก พบพนักงานเดินสวนมาแต่งกายด้วยชุดไปรเวท (คงออกเวรไปแล้ว) แต่พนักงานยังให้ความใส่ใจ ทักทายยิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อเราถามคำถามก็ตอบด้วยความกระตือรือร้นและเป็นธุระให้ทันที ก่อนเราจะออกไปเที่ยวชมอุทยานประวัติศาสตร์ พนักงานหน้าฟร้อนท์ขออนุญาติเราและแจ้งว่าถ้าต้องการให้ออกใบเสร็จค่าห้องพักให้ ให้เราแจ้งชื่อบริษัทและที่อยู่ได้ก่อนเพื่อวันรุ่งขึ้นขณะเช็คเอาท์จะได้รวดเร็ว ตอนค่ำหลังรับประทานอาหารเสร็จเรายังคงนั่งคุยงานกันต่อจนเกือบเที่ยงคืน ครัวปิดไปตั้งแต่ 21.30น.แล้ว พนักงานก็ยังคงรอให้บริการเราอยู่โดยไม่รบกวนเราเลย ไม่มีอาการไม่พอใจหรือรำคาญใดๆ

สิ่งที่ได้เรียนรู้คือความเป็น Ownership ของพนักงานทั้ง 2 แห่งต่างกันอย่างสุดขั้ว โรงแรม Sukhothai Treasure Resort & Spa นั้นพนักงานมีความอ่อนน้อมสุภาพ รู้สึกเป็นธุระและห่วงใย ใส่ใจให้บริการราวกับเป็นเจ้าของสถานที่ที่ให้การดูแลและต้อนรับแขกที่มาเยือนด้วยความยินดีและเต็มใจ จนอดไม่ได้ที่จะชื่นชม ส่วนโรงแรมที่พิษณุโลกนั้นด้วยจำนวนพนักงานที่มากกว่าแต่คุณภาพการบริการที่แย่กว่า แสดงให้เห็นว่าพนักงานไม่มีความรู้สึกอยากต้อนรับ ไม่มีความเป็นเจ้าบ้านที่ดีที่ให้การต้อนรับแขกที่มาเยือน ตรงข้ามกลับรู้สึกรำคาญเหมือนถูกรบกวน และไม่แยแสที่จะดูแลแม้แต่การตอบคำถามง่ายๆ

เมื่อลูกค้าไม่พอใจเสียแล้ว การบอกเล่าปากต่อปากจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนไฟลามทุ่ง และยิ่งด้วย Social Media เช่น เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ และบล็อกต่างๆอาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อชื่อเสียงและภาพรวมของธุรกิจนั้นอย่างรวดเร็วและง่ายดาย ไม่น่าเชื่อว่าแค่การแสดงออกถึงความเป็นเจ้าบ้าน การมี Ownership ในตัวพนักงานมีความสำคัญเท่าชีวิตที่ส่งผลต่อความอยู่รอดหรือจากไปในเชิงธุรกิจได้ง่ายถึงเพียงนี้

ผู้ประกอบการทุกท่านต้องให้ความใส่ใจในการสร้างความรู้สึกเป็นเจ้าของให้กับพนักงานของท่าน เพื่อให้เขาได้สะท้อนภาพออกมาในรูปการบริการที่มีคุณภาพซึ่งลูกค้าสามารถสัมผัสได้ รู้สึกได้ ทั้งๆที่จับต้องไม่ได้ และการบอกต่ออย่างชื่นชมนั้นเป็นการทำการตลาดและประชาสัมพันธ์อย่างดีโดยไม่ต้องลงทุนมากมายด้วย

โทรศัพท์มือถือ...แปลงรูปร่างเป็นอะไรได้บ้าง

วันนี้มีไอเดียใหม่มานำเสนอค่ะ

ทุกวันนี้โทรศัพท์มือถือกลายเป็นอวัยวะของร่างกายไปแล้วใช่ไหมค่ะ
ไม่มีไม่ได้ ไม่เปิดก็ไม่ได้ค่ะ เป็นอาการเดียวกันทุกเพศทุกวัย

เด็กประถม มัธยม ก็ยังต้องพกโทรศัพท์มือถือกันเลย แต่โรงเรียนทั่วไปไม่อนุญาติให้นักเรียนเปิดโทรศัพท์มือถือได้ในเวลาเรียน หรือถ้าเปิดก็ให้ฝากเครื่องไว้ที่คุณครู คุณคิดว่าเด็กๆเลือกแบบไหนค่ะ เด็กส่วนมากเลือกที่จะปิดเครื่องและเก็บไว้กับตัวค่ะ

ปัญหาก็คือ เก็บไว้กับตัวอย่างไรถึงจะไม่หาย ห้อยไว้ที่คอก็แปลกเพราะปิดโทรศัพท์ตลอดเวลา แล้วจะแก้ปัญหานี้อย่างไร

ถ้าคุณมีไอเดีย คุณก็สามารถสร้างความแตกต่างให้กับสินค้าได้ มีตลาดรองรับแน่นอน

เฉลย ตอนนี้มีโทรศัพท์ที่หน้าตาเหมือนนาฬิกาค่ะ เป็นนาฬิกาข้อมือที่ทำได้ทุกอย่างเหมือนโทรศัพท์มือถือ

ภาพจาก http://www.chicgeek.com.sg/

ฟังวิทยุได้ ส่งข้อความได้ ถ่ายรูปได้ มีเมมโมรี่การ์ดเก็บรูป เก็บเสียง เก็บไฟล์ต่างๆได้เหมือนโทรศัพท์ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นโทรศัพท์ สำหรับวัยรุ่น นาฬิกาเรือนนี้น่าจะเป็นคำตอบที่เก๋ไก๋ ไม่หายแน่ๆเพราะติดอยู่ที่ข้อมือตลอด คุณครูก็ไม่รู้

แต่ถ้าเป็นคนวัยทำงาน เครื่องนี้อาจให้คำตอบที่ฟังก์ชั่นเป็นโทรศัพท์ แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะควานหาไม่เจอเพราะเครื่องโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าสะพาย หรือเบื่อที่จะพกพาโทรศัพท์เครื่องโตตลอดเวลา จะไปฟิตเนสก็ไม่สะดวก จะไปช้อปปิ้งก็เป็นภาระ เอามาผูกติดกับมือซะ หมดเรื่อง

ไอเดียธุรกิจที่สามารถแก้ไขปัญหาให้ลูกค้าได้ ก็สามารถขายได้แน่นอนค่ะ ไม่ซ้ำไม่โหล ไม่ต้องฟาดฟันกันด้วยการลดราคาด้วยค่ะ

โอกาสต่อไปจะหาไอเดียธุรกิจใหม่ๆมานำเสนออีกค่ะ

โชคดีหรือโชคร้าย

โชคดีหรือโชคร้าย

ผู้เขียนเชื่อว่าผู้ที่เริ่มทำธุรกิจหลายคน เริ่มต้นด้วยความเชื่อมั่น เห็นว่าธุรกิจนั้นมีโอกาสประสบความสำเร็จมากและโอกาสที่จะล้มเหลวมีน้อยมากหรือแทบจะไม่มีเลย และด้วยความสามารถ ความมุ่งมั่น ความรอบคอบ ก็สามารถประสบความสำเร็จได้ในธุรกิจแรก

ต่อมาเมื่อมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นแล้ว ก็เป็นธรรมดาที่ผู้ประกอบการจะมองหาโอกาสในการขยายธุรกิจอีก ไม่ว่าจะเป็นการขยายสาขาหรือการ diversified ไปสู่ธุรกิจอื่นก็ตาม แล้วก็ประสบความสำเร็จอีก และแน่นอนก็จะขยายอีก ขยายต่อไปอีก ขยายอีกเรื่อยๆ มีความสามารถที่จะมองออกว่าอะไรที่เป็นโอกาสทางธุรกิจ และสามารถจับถูกที่ถูกเวลา

หากผู้ประกอบการนั้นมีระบบงานและทีมงานที่เข้มแข็งในแต่ละสายงาน แต่ละธุรกิจ ก็น่าจะเติบโตต่อไปได้ กรณีนี้ผู้เขียนเชื่อว่าเพราะเขารู้จักทำธุรกิจโดยที่วางตัวเองอยู่เหนือธุรกิจ ไม่ได้อยู่ในธุรกิจ
เป็นผู้มีวิสัยทัศน์ และคุมเกมส์ได้

คิ ด ใ ห้ ร อ บ ค อ บ

แต่ก็มีผู้โชคดีอีกหลายคนที่โชคดีที่ธุรกิจประสบความสำเร็จ แต่ไม่มีระบบที่ดีในการรองรับ หรือไม่กล้าวางมือ ไม่ได้อยู่บนธุรกิจเพราะจมอยู่ในวังวนของงานปฎิบัติการ เรียกว่าคลุกวงในสุดๆ ทำให้เหนื่อย
ทำให้ล้า และทำให้ท้อ ซึ่งอาจส่งผลร้ายต่อธุรกิจทั้งหมดที่มีได้

Danaiya Inspire แนะนำอย่างมากว่า นักธุรกิจทุกคนไม่ควรเอาความสำเร็จและความเก่งกาจของตัวท่านเป็นที่ตั้ง เพราะความเก่งและความสำเร็จนั้นสามารถนำพาท่านไปสู่จุดที่สำเร็จเหนือกว่าได้มากขึ้นเรื่อยๆ และในขณะเดียวกัน ความเหนื่อยหน่าย กังวล ความเครียด และความกดดันจะเป็นตัวที่ทำให้เกิดความท้อแท้ ไม่มีความสุข

สิ่งที่ท่านควรทำคือ ถามตัวเองอย่างจริงจังว่า ท่านชอบอะไร อยากทำอะไร, คุณค่าในการทำสิ่งนั้นๆสำหรับท่านคืออะไร, ถ้าท่านทำสำเร็จท่านจะรู้สึกอย่างไร, ความสำเร็จนั้นมีความหมายอะไรกับท่าน, หากท่านล้มเหลวท่านจะรู้สึกอย่างไร, หากท่านไม่ได้ทำธุรกิจนี้หล่ะท่านจะเป็นอย่างไร สังเกตุว่าเป็นคำถามที่ให้ถามตัวเอง ไม่มีปัจจัยอื่นหรือบุคคลอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย ท่านอาจต้องใช้เวลาพอสมควรในการตอบคำถาม เพื่อค้นหาคุณค่าและความคุ้มค่าที่แท้จริงให้ได้ เพื่อที่ท่านจะได้แน่ใจแน่ๆว่าท่านโชคดีเมื่อท่านประสบความสำเร็จ ไม่โชคร้ายที่ประสบความสำเร็จเช่นกัน

สวยเลือกได้

สวยเลือกได้! 
คำฮิตติดปาก "สวยเลือกได้" เป็นคำที่ผู้หญิงที่มีความมั่นใจว่าตัวเองมีดี มีความสวยงาม มีคนมาชอบหลายคน มีช้อยส์ให้เลือกได้

แต่มาคิดดูอีกที คนเราทุกคนก็สามารถยกระดับตัวเองให้เป็น "สวยเลือกได้" ทั้งนั้น ในที่นี้หมายถึงในเชิงหน้าที่การงานค่ะ ถ้าเป็นคนที่มีความสามารถเฉพาะด้านสูง เป็นผู้มีความเชี่ยวชาญตรงตามลักษณะงานเฉพาะสาขานั้น มีทักษะการทำงานที่ดี ก็ต้องมีบริษัทเสนอตำแหน่งมาให้เลือกมากมายอยู่แล้ว เช่น ตำแหน่งผู้ตรวจสอบบัญชี ผู้ชำนาญการใช้ซอร์ฟแวร์บางประเภท หรือสามารถใช้ภาษาต่างประเทศได้ดีเยี่ยม เป็นต้น ทั้งนี้คุณสมบัติที่จำเป็นเหนือไปกว่าความสามารถในการทำงานก็คือ ทักษะทางสังคม หมายถึง มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี มี EQ สูง คือสามารถควบคุมอารมณ์ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ได้ มีความอดทนและสามารถเรียนรู้งานได้อย่างรวดเร็ว ปรับตัวให้เข้ากับสังคมแวดล้อมได้ง่าย เป็นต้น นอกจากนี้หน่วยงานยังมองหาคนที่รักความก้าวหน้า อึด อดทน และพร้อมเรียนรู้ คนที่มีคุณสมบัติตามที่เล่ามาทั้งหมดข้างต้นล้วนแล้วแต่เป็นคน High Value คือมีคุณค่าสูง แน่นอนค่าจ้างก็ต้องสูงสมน้ำสมเนื้อด้วย

แล้วถ้าคิดเป็นสินค้าหล่ะ ผู้ประกอบการสามารถสร้างสินค้า High Value หรือสินค้า "สวยเลือกได้" เช่นกัน สินค้าประเภทที่ได้รับการออกแบบมาอย่างดี เช่น เครื่องสุขภัณฑ์ของ Bathroom Design ที่มีลักษณะการออกแบบที่โดดเด่น ไม่ใช่เครื่องสุขภัณฑ์ทั่วๆไป ได้รับรางวัลจากต่างประเทศหลายครั้ง ก็สามารถตั้งราคาให้สูงมากได้ ต่างจากสินค้าทั่วไปที่ตั้งราคาเพื่อเรียกลูกค้า Mass จำนวนมาก

ยังมีอีกตัวอย่างที่น่าสนใจ คือร้านซ่อมเครื่องพรินเตอร์ ซึ่งเราเห็นกันอยู่ทุกหัวมุมถนน มีอยู่ในห้างทุกห้าง และแทบจะทุกใต้ถุนอาคารสำนักงาน รายที่สร้างความแตกต่างได้คือรายที่วิ่งออกไปรับงานข้างนอก ช่างมีฝีมือสูง เชี่ยวชาญเฉพาะพรินเตอร์รุ่นยอดนิยมเช่น พรินเตอร์หัวเข็มแคร่ยาวที่ทุกสำนักงานต้องมี ช่างมารยาทดี ไว้ใจได้ มีอะไหล่พร้อม ซ่อมรวดเร็ว เหมือนรายที่ผู้เขียนเรียกใช้อยู่ แน่นอนราคาสูงกว่าร้านที่เราต้องยกเครื่องไปซ่อมเอง แต่รายนี้มาซ่อมให้ถึงที่ แนะนำการซ่อมหรือเปลี่ยนได้อย่างน่าเชื่อถือ ลูกค้าเรียกใช้เพราะการบริการและฝีมือ ไม่ใช่ราคา เขามีลูกค้ามากขนาดว่าถ้าไกลเกินพื้นที่ๆวิ่งถึงเขาก็ต้องปฏิเสธไป หรือจ่ายงานให้คนอื่นรับไปแทน เรียกว่าหล่อเลือกได้ เอ้ย...สวยเลือกได้ จริงๆ

การที่ SMEs พยามนำเสนอสินค้าหรือบริการที่เฉพาะเจาะจง มีคุณค่า (ไม่ใช่มูลค่า) สูง โดยกลุ่มเป้าหมายเป็น Niche ก็สามารถทำตลาดได้เฉพาะเจาะจงกว่า ไม่ต้องตัดราคา ไม่ต้องลดแลกแจกสะบัด
จะเรียกว่า Blue Ocean ก็ต้องเป็นน้ำทะเลที่สดใส และไม่กลายเป็นสีเลือดได้ง่ายด้วย นี่แหละที่เรียกว่า "สวยเลือกได้" อย่างแท้จริง
   

พักโรงแรม...ให้สบายใจ&ปลอดภัย

ข้อควรทำเมื่อเข้าพักโรงแรม

สืบเนื่องจากเดินทางบ่อยนี่แหละ ทำให้ต้องเขียนข้อควรทำในการเข้าพักโรงแรมอีกหลายเรื่อง
ความปลอดภัยเนี่ยเป็นเรื่องที่เราต้องดูแลตัวเองมากที่สุด เรารับผิดชอบสูงสุดต่อตัวเราใช่ไหมค่ะ
ครั้งที่แล้วเราพูดถึงที่คั่นประตูไปแล้ว คราวนี้เมื่อไปถึงโรงแรม ขณะที่เช็คอิน

- ไม่ควรให้พนักงานต้อนรับพูดหมายเลขห้องของเราเสียงดังออกมา รับกุญแจมาพร้อมกับรับรู้หมายเลขห้องก็พอ เพราะการออกเสียงดังอาจทำให้คนร้ายที่แฝงตัวอยู่บริเวณนั้นรู้ห้องพักของเรา แต่ถ้าเราไม่แน่ใจซะแล้วก็ขอให้เปลี่ยนห้องใหม่
- เลือกห้องพักใกล้ลิฟท์ ซึ่งเป็นสิ่งที่หลายคนไม่ค่อยชอบเพราะกลัวว่าเสียงจะดังรบกวน แต่ถ้าเราต้องเดินทางคนเดียว เราก็คงไม่อยากอยู่ห้องพักที่ไกลสุดทางเดินหรอกน่ะ เพราะถ้าเราต้องการความช่วยเหลืออาจไม่มีใครได้ยินเสียงเราก็ได้
- ที่เคาน์เตอร์เช็คอิน ให้หยิบนามบัตรโรงแรมใส่กระเป๋าไว้ เมมโมรีหมายเลขโทรศัพท์ของโรงแรมไว้ในโทรศัพท์มือถือของเรา เผื่อในกรณีที่หลงทางหรือเกิดเหตุฉุกเฉินไม่ว่าจะอยู่ในโรงแรมหรือนอกโรงแรม ถ้าจะให้ดีที่สุดควรเป็นหมายเลขโทรศัพท์สายตรงที่แผนกต้อนรับส่วนหน้า เพราะมีคนรับสายแน่ๆ 24 ชั่วโมง
- ถ้ามีสิ่งของมีค่า แม้จะเป็นเพียงเครื่องเล่น MP3 อุปกรณ์สำหรับกล้องถ่ายรูป หรือของที่เป็นส่วนตัวมากๆเช่น เมมโมรี่การ์ด เอกสารที่ใช้ในการเดินทาง รายละเอียดการเดินทางต่างๆ ก็ควรเก็บไว้ในที่มิดชิด เช่น ในกระเป๋าเดินทางที่ล๊อคให้สนิทด้วยรหัส ล็อคอีกครั้งด้วยแม่กุญแจ หรือใส่ในตู้เซฟของโรงแรม เพราะคนที่ขโมยไปนอกจากได้ของไปแล้วยังรู้่ด้วยว่าเราจะไปไหนต่อ พักที่ไหน เป็นต้น ฟังดูแค่นี้ก็หนาวแล้ว เพราะเราไม่เป็นส่วนตัวซะแล้ว มีคนอื่น(ที่เราไม่รู้จัก)รู้เรื่องของเราทุกเรื่อง
- ควรให้เพื่อนหรือครอบครัวที่ไม่ได้เดินทางไปด้วย รู้ว่าเราพักที่ไหน นานเท่าไร และจะไปไหนอีก ถ้าเดินทางเพื่อการทำงานหล่ะก็เพื่อนร่วมงานก็ควรรู้ว่าเราพักที่ไหน เช่้นกัน หากเกิดเหตุการณ์ไม่ปกติ เขาจะได้หาเราเจอ เช่น ตอนที่ญี่ปุ่นเกิดสึนามิ แล้วน้องของ Danaiya Inspire เดินทางไปญี่ปุ่นพอดี โทรศัพท์มือถือติดต่อสื่อสารไม่ได้เลย เราก็ยังสามารถใช้หมายเลขโทรศัพท์ของโรงแรมเช็คข่าวสารกันได้ เป็นต้น

การท่องเที่ยวเป็นเรื่องสนุกและเป็นไลฟ์สไตล์ของหนุ่มสาวสมัยนี้แล้ว
ป้องกันดีกว่าค่ะ อย่าคิดว่าวิตกกังวบเกินไปหรือเปล่า
เพราะ  Low Crime does not mean No Crime น่ะค่ะ ถึงแม้จะปลอดภัยก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอาชญากรรมใดๆเลย ไม่ประมาทดีที่สุดค่ะ

เที่ยวให้สนุกค่ะ

ที่คั่นประตู ช่วยให้หลับสนิทได้อย่างไร?

ใครบ้างที่อยากหลับให้สนิท ไม่ต้องกังวล เมื่อต้องไปค้างคืนตามโรงแรม?

ไม่กี่ปีที่ผ่านมา Danaiya Inspire เดินทางบ่อยค่ะ ทั้งไปต่างจังหวัดและไปต่างประเทศ
บ่อยครั้งที่รู้่สึกไม่สบายใจ กังวลว่าใครจะเปิดประตูเข้ามาตอนกลางดึก บางทีนอนหลับไปแล้วยังลุกขึ้นมาตรวจเช็คประตูอีกว่าล็อกครบทุกกลอน คล้องโซ่ประตูแล้วแน่น่ะ ไม่มีใครเปิดเข้ามาได้จริงๆน่ะ

เคยระแวงขนาดยกเก้าอี้มากั้นไว้ที่ประตูด้วยซ้ำ เผื่อว่าถ้าผู้ร้ายเปิดประตูเข้ามากลางดึกจริง จะชนเก้าอี้ล้มก่อน เสียงดังจนเรารู้ตัวตื่นได้ อ่านดูแล้วเหมือนจะกังวลมากเกินเหตุใช่ไหมค่ะ แต่ทราบไหมค่ะว่าผู้หญิงที่เดินทางคนเดียวเนี่ยมีความรู้่สึกนี้กันเป็นส่วนใหญ่ เหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เคยเกิดขึ้นกับนักร้องดังที่สหรัฐเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วก็เกิดในโรงแรมระดับ 5 ดาวเสียด้วย ทำให้ไม่สามารถวางใจได้เลยไม่ว่าโรงแรมระดับไหนก็ตาม การนอนไม่หลับทำให้ตื่นเช้ามาไม่สดใส ถ้าต้องไปทำงานก็จะเสีัยบุคลิกภาพ สมองไม่เฉียบแหลม ทำให้ธุรกิจเสียหายได้ แต่ถ้าไปเที่ยวก็จะได้รูปถ่ายที่หน้าตาไม่สดใส เที่ยวไม่สนุกเลยทีเดียวหล่ะ

ภาพจา่ก Amazon.com

แต่ตอนนี้มีวิธีคลายกังวลแล้วค่ะ ง่ายจนคิดไม่ถึงเลยหล่ะ Danaiya Inspire จะต้องนำ Door Stopper หรือที่คั่นประตูที่มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมยาวๆไปด้วยทุกที่ ก็อันที่เราไว้ใช้กั้นประตูให้เปิดไว้ไม่ให้ปิดนั่นแหละ แต่เอามาใช้สลับวัตถุประสงค์กัน คือเอามาปิดประตูไม่ให้เปิดประตูได้นั่นเอง อุปกรณ์คั่นประตูนี้มีน้ำหนักเบา ใช้ง่าย ไม่ต้องเสียบปลั๊ก ไม่มีขั้นตอนยุ่งยากใดๆ ไปต่างประเทศก็ไม่ต้องกังวลเรื่องนำสินค้าแปลกประหลาดเข้าประเทศ ราคาไม่แพง เผลอๆกลายเป็นของสะสมได้อีกต่างหาก ฮ่า ฮ่า ง่าย และสบายใจ คราวนี้นอนหลับสนิทได้ทุกที่แล้วค่ะ



คราวหน้าจะมาเล่าให้ฟังอีักว่า ในกระเป๋าเดินทางของ Danaiya Inspire มีอะไรที่คุณคิดไม่ถึงอีก

ขายน้อยลง ได้เงินมากขึ้น?

ขายน้อยลงได้เงินมากขึ้น จริงหรือ?

บังเอิญวันนี้ผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ชื่อดัง เลยคิดถึงเมื่อครั้งทำงานอยู่แถวสุขุมวิท
ร้านเกี๋ยวเตี๋ยวที่กินประจำอยู่ๆขึ้นราคาแบบตกใจ ขึ้นทีละ 10 บาท เมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้วน่ะเนี่ย
มีโอกาสจึงแอบเซวเฮียเจ้าของร้านซึ่งยืนลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวอย่างอารมณ์ดีว่ากล้าหาญมากน่ะ ไม่กลัวลูกค้าหนีหรือ?
เฮียตอบกลับมาชนิดไม่ต้องเรียน MBA ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน เฮียบอกว่าเมื่อก๋วยเตี๋ยวแพงขึ้น คนก็มากินน้อยลง แกก็เหนื่อยน้อยลง แต่เมื่อบวกลบคูณหารแล้วแกได้เงินมากขึ้นอีกแหน่ะ
เรื่องรสชาติไม่ต้องห่วง ของแกเด็ดขาดอยู่แล้ว ดังนั้นมั่นใจว่าลูกค้ายังคงติดใจอยู่เหมือนเดิม ถึงไม่กินถี่เท่าเดิมแกก็ยังสร้างรายได้ให้แกเหมือนเดิม

แกบอกว่าราคาที่ขึ้นมาสามารถโป๊วกับจำนวนชามที่ขายน้อยลงได้ ไม่ต้องเหนื่อยมากเหมือนเดิม ค่าแก๊สก็น้อยลง ค่าน้ำ ค่าไฟ ลดลงหมดเลย เผลอๆจะลดพนักงานลงได้อีกแหนะ!

เห็นไหมว่าไม่จำเป็นต้องฟาดฟันกันด้วยราคา ถ้ามีฝีมือและแน่ใจว่าของเราดีจริง ตั้งราคาให้สูงก็ยังไหวเลย ตอนนี้ร้านของแกยังคิวยาวอยู่เหมือนเดิมเลยอ่ะ

ทำไมพูดถึง NLP บ่อยจัง?

NLP คืออะไรกันแน่?
บ้างก็ว่าเป็นสิ่งวิเศษที่รักษาได้ทุกโรค บ้างก็ว่าเหมือนการไปแก้ปมในอดีต บ้างก็ว่าเป็นการสะกดจิตบำบัด
ตอนนี้กระแส NLP กำลัง in-trend ค่ะ เรียกว่าใครที่สนใจศาสตร์การพัฒนาตนเองต้องรู้จักกันทุกคน

สำหรับผู้เขียนแล้ว NLP เป็น Pure Science มากๆ เป็นศาสตร์ที่ได้รับการพัฒนามาอย่างต่อเนื่องตลอด 40 กว่าปีที่ผ่านมา Bandler และ Grinder เป็นผู้เริ่มต้นโดยเอาชุดคำสั่งแบบคอมพิวเตอร์บวกกับการศาสตร์ด้านภาษามาเข้าไว้ด้วยกัน จากนั้นก็มีนักวิชาการสาขาอื่นๆอีกหลายท่านเสริม เช่น การใช้ศาสตร์ด้านภาษา การทำการสะกดจิตบำบัด เป็นต้น

ส่วนการประยุกต์ใช้ในศาสตร์การพัฒนาตนเองนั้น มีตั้งแต่การนำพาชีวิตไปสู่ความสำเร็จ การตั้งเป้าหมายทั้งทางกายและใจ การขจัดความกลัว การควบคุมอารมณ์ไปในทางบวก (ไม่ใช่แค่พูดว่าบวก แต่เป็นการคิดบวกจริงๆ) เป็นต้น

Danaiya Inspire ได้มีโอกาสเรียน NLP แล้วและพบว่าทุกเรื่องในชีวิตของเรานั้นเป็นเรื่องของตัวเราเองล้วนๆ เราให้ความหมายเหตุการณ์ต่างๆเอง เรารับผิดชอบกับความคิดนั้นเอง ดั้งนั้นเราสามารถทำให้ตัวเองเป็นบวกหรือเป็นลบก็ได้ทั้งนั้น

ภาพอะไร ก้อนหิน? ต้นไม้? ไก่? อยู่ที่ว่าคุณให้ความหมายอะไร

การจดจำประสบการณ์ที่ดีๆ ไม่ว่าจะเป็นความเก่งกาจของเราในวัยเด็ก ความกล้าหาญในการผจญภัย ความดื่มด่ำในการเรียนรู้เรื่องที่เราสนใจมากๆ ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุการณ์ที่มีความหมายที่เราระลึกได้และเรียกมาใช้ได้เพื่อตอกย้ำความมั่นใจในขณะนี้ว่าเราเก่ง เรากล้าหาญ และเราสามารถที่จะดื่มด่ำกับเรื่องที่เราให้ความสนใจได้

ส่วนเรื่องที่ทำให้เราหัวเสีย อาย น้อยใจ ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง ก็ยังตามมาหลอกหลอนเราหลายครั้งจนเรารู้สึกว่าตัวเราเล็กลงจนเหลือนิดเดียว ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้ว แก้ไขเหตุการณ์ในอดีตไม่ได้ สิ่งที่เราสามารถทำได้คือให้ความหมายกับสิ่งนั้นใหม่ ให้มันไม่มากระทบจิตใจเราในทางไม่ดี หรือไม่ก็ลบเรื่องราวนั้นทิ้งไปจนไม่สามารถตามมาหลอกหลอนเราได้อีก

สำหรับเรื่องเทคนิคในการใช้ภาษา การตั้งคำถาม การตั้งเป้าหมาย และการพูดให้ได้สาระในเวลาที่กำหนด ที่ได้มาจากการเรียน NLP เป็นเรื่องที่ใช้ได้ในชีวิตประจำวัน จะเล่าให้ฟังในครั้งต่อๆไป
ลองแนะนำกันเข้ามาก็ได้น่ะว่าชอบเรื่องไหนก่อน

ขณะนี้สามารถเข้าไปศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ www.ExcellenceResources.com

หมายเหตุ: อาจารย์ของผู้เขียนคือ Barney Wee แห่ง Mind Transformation 

งดเนื้อสัตว์เพื่้ออะไร?

เรางดรับประทานเนื้อสัตว์เพื่ออะไร?

ข้าวเหนียวหมูเส้น มื้อเช้าของเรา

ช่วงเข้าพรรษานี้ Danaiya Inspire ตั้งใจงดเนื้อสัตว์ประเภท หมู ไก่ เป็ด โดยไม่ได้มีเหตุผลเจาะจงในด้านศาสนา  แค่อยากจะเอาจริงเอาจังกับการเลือกรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพในระยะยาวเท่านั้นเอง การเลือกรับประทานอาหารนี้เองที่กลายมาเป็นหัวข้อในการสนทนากับเพื่อนๆอยู่เสมอ ก็เลยอยากจะแบ่งปันมาไว้ใน Blog บ้าง เพราะเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์อย่างสูงกับทุกคน

ถ้าเหตุผลในการงดรับประทานเนื้อสัตว์เป็นไปเพื่อ "สุขภาพ" เราก็อาจจะเลือกรับประทานเฉพาะเนื้อขาว และงดเนื้อแดง คือไม่รับประทานเนื้อวัว แต่เลือกรับประทานเฉพาะเนื้อไก่ เนื้อเป็ด เนื้อหมู หรืออาจจะเลือกรับประทานเนื้อที่มาจากฟาร์มออแกนิคเท่านั้น หรือบางคนพยามหลีกเลี่ยงสารเคมีหรือฮอร์โมนที่อาจอยู่ในเนื้อที่ผลิตแบบอุตสาหกรรมอาหาร ก็อาจเลือกรับประทานเฉพาะไก่บ้านหรือเฉพาะอาหารทะเลก็ได้


แต่ถ้าเหตุผลคือบุญกุศลก็อาจเลือกที่จะงดรับประทานเนื้อสัตว์ในบางช่วงเวลา เช่น เฉพาะวันพระ เฉพาะช่วงเข้าพรรษา เฉพาะวันที่ตรงกับวันเกิด เป็นต้น บางคนเลือกงดปลาบางชนิดที่ปล่อย บางศาสนางดสัตว์น้ำบางประเภท สุดแล้วแต่เหตุแห่งบุญนั้น

บางคนงดรับประทานสัตว์ฟาร์ม เช่น เนื้อวัว เนื้อแกะ เนื้อหมู เพราะฟาร์มปศุสัตว์ก่อให้เกิดก๊าซเรือนกระจกไม่น้อยไปกว่าโรงงานอุตสาหกรรมเลย นี่เป็นเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม

ฟองเต้าหู้สดทอด แสนอร่อย

จนกระทั่งเมื่อได้มีโอกาสฟัง Barney Wee ผู้เชี่ยวชาญด้าน NLP และเป็นคนหนึ่งที่สนใจการเลือกรับประทานอาหารอย่างมาก พูดถึงเรื่องอาหาร ก็เลยอยากจะแบ่งปันข้อมูลบางส่วนไว้ใน Blog นี้ ด้วย
เหตุผลที่เขาพูดถึงคือเรื่อง Humanity คือความเป็นมนุษย์ที่มีหัวใจอาทรต่อสัตว์ทุกชนิดในโลกนี้ เมื่อเรารู้ว่า นมวัว ได้มาจากแม่วัวที่คลอดลูกใหม่ๆ เราก็พรากลูกจากอกแม่วัว แล้วเราก็รีดนมวัวมาใส่ขวด
จนนมวัวหมด ก็ผสมเทียมให้แม่วัวตั้งท้องใหม่อีกครั้ง พอคลอดลูกก็รีดนมวัวออกมากอีก แม่วัวจำนวนไม่น้อยขาดแคลเซียมจนไม่สามารถยืนได้เพราะเรารีดนมออกมาจนหมดและแน่นอนในน้ำนมนั้นก็อุดมไปด้วยแคลเซียม ถ้าเรารู้อย่างนี้แล้วเรายังจะดื่มนมวัวอยู่หรือไม่...ก็อยู่ที่เราตัดสินใจ

ส่วนแม่ไก่ที่ออกไข่ก็ทำหน้าที่ออกไข่อย่างเดียวตามกลไกของอุตสาหกรรมอาหาร ไม่มีที่ยืน ไม่มีที่วิ่งเล่น เหมือนไก่ทั่วไป บ่อยครั้งที่แม่ไก่ไม่สามารถยืนได้เมื่อถูกปล่อยออกมาเพราะสูญเสียกล้ามเนื้อส่วนนั้นไปแล้ว เมื่อเรารู้อย่างนี้แล้วเรายังจะรับประทานไก่ที่มาจากระบบอุตสาหกรรมหรือไม่...ก็อยู่ที่เราตัดสินใจ

การเลือกที่จะงดรับประทานเนื้อสัตว์ประเภทไหน ด้วยเหตุผลด้านสุขภาพ ด้านบุญกุศล ด้านสิ่งแวดล้อม หรือด้านมนุษยธรรมก็ตาม เราเชื่อว่าคุณได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณและสำหรับโลกแล้ว



     

ถามให้น่าตอบ

ถามอย่างไรให้น่าตอบ?

ขึ้นต้นมาซะเท่ห์เลย เรื่องของเรื่องคือวันนี้รู้สึกหงุดหงิดกับการถามคำถามในที่ประชุมมาก ถามแบบไถไปเรื่อยๆ แถไปเรื่อยๆหน่ะ

สำหรับ Danaiya Inspire ที่ทำงานหลายอย่าง และมีเวลาน้อยมากับเรื่องไร้สาระ พบว่าการสนทนาให้เกิดประโยชน์และคุ้มค่ากับเวลาคือการสนทนาที่สร้างสรรค์ นอกจากทำให้ใช้เวลาไปอย่างได้ประโยชน์คุ้มค่าแล้วยังได้สาระแบบไม่เสียอารมณ์อีกด้วย

ถ้างั้นอะไรคือสิ่งที่ควรถาม และอะไรคือคำถามที่น่าตอบหล่ะ

สิ่งแรกเลยคือต้องทำความเข้าใจระหว่างคู่สนทนาให้ถูกต้องตรงกันก่อน เพราะสิ่งที่คู่สนทนากำลังนำเสนออาจมีวัตถุประสงค์เฉพาะเจาะจงที่เราไม่ทราบแน่ชัด สิ่งที่ควรทำคือให้ทั้ง 2 ฝ่ายจูนความคิดให้ตรงกันก่อน เช่น โครงการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์อะไรค่ะ หรืองานนี้ทำขึ้นมาเพื่อป้องกันปัญหาด้านไหนค่ะ เป็นต้น ไม่ควรคาดเดาเอาเองว่าเข้าใจแล้ว หรือเขาน่าจะคิดเหมือนเรา

ข้อต่อมาคือประโยคคำถามควรใช้คำพูดเชิงบวก ไม่เน้นคำพูดเชิงลบ หลีกเลี่ยงการแสดงน้ำเสียงที่ไม่สร้างสรรค์ วัตถุประสงค์ในการถามนั้นก็เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ต้องการ หากต้องการแสดงความเห็นหรือให้ความรู้เพิ่มเติมก็ให้ใช้คำพูดที่เป็นเชิงบวกเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น คุณคิดว่าโครงการนี้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของหน่วยงานเราด้านไหนบ้างค่ะ ผมคิดว่าคุณสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้จาก...น่ะครับ ผมเชื่อว่าน่าจะมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับงานชิ้นนี้มากทีเดียว

คำถามที่ควรใช้คือ 'อะไร' หรือ 'อย่างไร' เพราะทำให้ผู้ตอบมีโอกาสอธิบายสิ่งที่ต้องการนำเสนออย่างสบายใจ เป็นการให้ข้อมูลล้วนๆ แต่ถ้าการถามแบบแถไปเรื่อย ประเภททำไม แล้วไง จะทำให้ผู้ตอบคำถามตอบคำถามอย่างไม่เป็นอิสระเหมือนกับการถูกสอบสวน คำตอบที่ให้อาจเป็นเป็นแนวแก้ตัวหรือ
พยามแถไปเรื่อยๆตามคำถามก็ได้ สิ่งที่ได้คืออารมณ์เสียและไม่ได้ข้อมูลที่ต้องการ ขาดความเคารพซึ่งกันและกันได้อีกด้วย

โดยสรุป การถามให้น่าตอบคือการถามที่สร้างสรรค์ ใช้คำพูดเชิงบวก จูนความเข้าใจให้ตรงกัน และหากต้องการข้อมูลเพิ่มเติมก็ควรใช้คำว่าอะไรและอย่างไร

แค่นี้ก็จะได้เรื่องดีๆแล้ว และยังเป็นการใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพด้วย

ขอให้สนุกกับการถามให้น่าตอบค่ะ

สวนสวยแบบ Win-Win

ช่วงนี้กำลังปรับปรุงสวนหย่อมบริเวณด้านหน้าที่ทำงานค่ะ ความจริงก็ไม่ค่อยหย่อมเท่าไรน่ะค่ะ 
พื้นที่ร้อยกว่าตารางเมตรปรับปรุงแต่ละครั้งใช้เงินไม่น้อยทีเดียวค่ะ 
เวลาปรับปรุงพื้นที่ให้สวย น่ามอง น่านั่ง คนที่สนใจก็มักจะมาถามราคา ถามการออกแบบ ถามในส่วนประกอบที่จะมาจัดสวนให้สวย เช่น แผ่นหิน ม้านั่ง ตุ๊กตาประดับทั้งหลาย จ้างใครออกแบบ บางคนก็มาแนวที่ว่าพี่อยากได้แบบนี้เลยเท่าไรค่ะ หรือแม้กระทั่งแล้วถ้าอยากมีสวนขนาดจิ๋วๆหล่ะคิดราคาเท่าไรค่ะ

ก็เลยเกิดไอเดียว่าให้ทางร้านที่เราซื้ออุปกรณ์ทั้งหลายเนี่ย ลองมาจัดสวนขนาดเล็กพื้นที่ประมาณ 2-3 ตารางเมตรหน้าสำนักงาน เหมือน Window Display ค่ะ ต่างหากจากสวนหย่อมหน้าสำนักงานน่ะค่ะ 
จัดให้น่ารัก เหมาะกับสำนักงานขนาดเล็ก หรือหน้าทาวเฮาส์ หรือหน้าบ้านเดี่ยว ขนาดกำลังน่ารัก ไม่ต้องดูแลมาก และให้ติดราคาของสวนเล็กๆนี้ว่าทั้งหมดรวมค่าจัดส่ง ค่าติดตั้ง เป็นราคาเท่าไร 
แนวคิดก็คือ ลูกค้าเห็นสวนของจริงเลยว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ประกอบด้วยต้นไม้ ดอกไม้ ตุ๊กตา หรือกระถางแบบไหน เรียกว่าถ้าชอบก็ยกชุดแบบนี้เป๊ะเลยไปที่ๆลูกค้าต้องการ คนจัดสวนก็เอาแบบมาตรฐานนี้แหละไปส่งและจัดให้ลูกค้า

ข้อดีในมุมลูกค้า : เห็นแบบจริง รู้ราคา งบประมาณไม่บานปลาย ไม่ต้องไปเสาะหาต้นไม้ ดอกไม้ หรือหาคนจัดสวนเอง ประหยัดเวลา ง่าย ชอบก็ซื้อและมีคนไปจัดให้ถึงที่ คุมแบบได้ คุมงบได้ 


ข้อดีของร้านจัดสวน : มีแบบมาตรฐาน ตั้งราคาได้แน่นอน ที่สำคัญการมีสถานที่โชว์สวนตัวอย่างนอกเหนือจากที่หน้าร้านตัวเอง เพราะบางทีลูกค้าอาจจะไม่มีเวลาไปเดินตามสวนหรือที่ขายต้นไม้ แต่มีธุระมาสำนักงานของเรา เห็นแล้วชอบก็โทรสั่งได้เลย เรียกว่ามีจุดแสดงสินค้าเพิ่มขึ้นอีกมาก
เป็นการเปิดตัวให้คนรู้จักมากขึ้นโดยลงทุนน้อย ไม่ต้องจ้างพนักงานมานั่งเฝ้า 


ข้อดีของสำนักงานเรา : มีสวนขนาดเล็กมาเพิ่มอีก 1 สวน ไม่ต้องลงทุนเพราะแลกเปลี่ยน (Barter) ให้พื้นที่กับร้านจัดสวนเป็นโชว์รูมฟรีไงหล่ะ  


เห็นไหมค่ะว่า Win-Win solution ที่ดีทีเดียว


ใครชอบยกมือขึ้น?